Οι φίλοι φτιάχνουνε σκουπίδια,
Οι καλοί φίλοι τα μαζεύουν,
ένα τραγούδι από low roar ακούγεται αχνό στο χώρο.
Και είναι η σκέψη και μόνο
πότε κάποιος δίνει και πότε μονάχα ζει να παίρνει.
Με κέρδος ανήθικο σε ανθρώπινες σχέσεις
να κερδίζει ασφάλεια στο μηδέν της εκτίμησής του
και να γεμίζει αίμα τα χέρια που απλώνονται αθώα να τον αγγίξουν
διακρίνοντας τη μεγάλη κραυγή στη στρεβλή του φύση.
Αίμα γέμισαν τώρα και τα δικά σου χέρια
μέχρι τους αγκώνες και κόπηκες
εκεί που θέλησες να δώσεις.
Ποιος έφταιξε: κανείς.
Και μην κατηγορείς την τύχη,
γιατί ο πόνος δεν είναι μόνο δικός σου κι οι αμυχές θα γιάνουν.
Μα εκείνος που κρατάει το μαχαίρι
και το χτυπάει σαστισμένος στον αέρα, χτυπά και μέσα του το είναι , και λαβώνεται,
και μόνος ζητά βοήθεια
σαν τον ψαλιδοχέρη, που θα έδινε κι αυτός τα πάντα για να μπορεί να αγγίξει
και δυο χέρια δίχως αίμα να τον σηκώσουν πια απ'το χώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου