Κλείνω τα μάτια...σιγή. Ένα ρίγος διαπερνά το σώμα μου. Εισπνέω. Μυρίζω. Νιώθω. Αισθάνομαι τον κόσμο γύρω μου. Είμαι ζωντανός σε μια έκσταση που γεμίζει όλο μου το είναι. Για μια ακόμη φορά νιώθω να ζω πραγματικά και όχι σαν ένα κέλυφος που περιφέρει τη συνείδησή μου. Τι στιγμή...Η μελωδία ηχεί σαν πνευματική αφύπνιση και σωματικό νανούρισμα ταυτόχρονα. Ένας ενεργός λήθαργος. Δε με νοιάζει τι θα γίνει. Δεν με νοιάζει τι γίνεται. Μόνος απολαμβάνω αυτό που είμαι και απολαμβάνω τη στιγμιαία αίσθηση σώματος , σκέψης και συνείδησης να βρίσκονται μόνο εδώ, τώρα, αιώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου