Ψίθυροι

Κρύα

Σεργιάνια

Στη μέση φωτιά

Ζεστά 

μονοπάτια

Εσύ.

Εμάς.

Κρυώνω

...

Αλήθεια

...

Συμβαίνει κάτι μ'εμάς.

Κοίτα...

 

Κοίτα

σε ένα στίχο το σημάδι

της τολμηρής σου φύσης θρύψαλο,

νεκρό.

Κάθησε

στη θέση που σου άφησα

και ρίξε

όλο το πάθος σου εδώ.

Συνόδευσε τη λύπη με μια δόση νοσταλγίας

και ζήτησε μονάχα απο εκείνη ένα χάδι.

Μη φύγεις κι άσε ανώφελα να είναι όλα τ'άλλα

Σημάδια από ένα σύμπαν που δεν ταίριαζε σε σένα

Και σαν μικρό σου πρίγκιπα να πάρεις τ'όνομά μου

φυλάσσοντάς το απόμακρα από κάθε κραυγής ρήξη

Κοίτα

κι απόμερα τ'αστέρια στέκουν μόνα.

Κοίτα

κι εγώ δίπλα σου θα είμαι πάντα τώρα