Το τσίρκο

Κυρίες και κύριοι, αγαπητά παιδιά, σας παρουσιάζω το ένα και μοναδικό θέαμα που θα ταράξει τα νερά της ζωής σας, θα σας κόψει την ανάσα, θα σας αφήσει παντελώς άφωνους! Ιδού! Πίσω από τις κουρτίνες βρίσκεται το πλάσμα που μόνο από καθαρό ενδιαφέρον και αγάπη πράττει και σκέφτεται! Ιδού το πλάσμα που δεν σκοτώνει! Δεν μισεί και δεν δαγκώνει! Κυρίες και κύριοι δεν είναι πρόβατο αυτό για το οποίο σας μιλάω, ούτε κατοικίδιο πιστό...αλλά ένας από σας! Ναι, ένας άνθρωπος... βλέπω την έκπληξη στα μάτια σας! Κυρίες και κύριοι ήρθε η στιγμή να σας τον παρουσιάσω...μέσα στη βιτρίνα του...το σώμα του νεκρό προσφάτως...βλέπετε, πριν τον βρούμε, πολλοί ήταν αυτοί που θέλαν να τον χρησιμοποιήσουν, αλλά ποιος θα το έκανε πρώτος; δύσκολο το πρόβλημα αλλά μία ήταν η λύση...και νά'μαστε εδώ σήμερα....

Συνειρμών

Κομμένα και ραμμένα στα μέτρα σου είναι αυτά που εσύ επιλέγεις, όχι αυτοί. Μόνο εσύ ταιριάζεις σε σένα, πώς αλλιώς θα βρεις κάτι τόσο όμοιο; Ψάξε μόνο το διαφορετικό, αυτό που θα έρθει αντίθετα σε σένα και η μορφή του θα σ'αγγαλιάσει ,θα σε τυλίξει έτσι ώστε να μην αφήσει κανένα κενό, κανένα περιθώριο γι'ανάσα. Είναι αυτό τελικά που σε συμπληρώνει....
Αντέχεις να το έχεις πάνω σου;

Μαυρόλευκο

Γέλα, χαμογέλα, ζήσε τη ζωή σου, κάνε αυτό που θες... Τρόμος... κανείς δεν είναι πάντα χαμογελαστός, γιατί να πιεστείς να το κάνεις; δεν είμαι είδωλο σε μια οθόνη να προβάλλω τον ουτοπικό σου κόσμο. Όλοι ξέρουν ότι τίποτα δεν μπορεί να αγγίξει το τέλειο. Γιατί άλλωστε να το κάνει; Δεν είναι οι ατέλειες αυτές που κάνουν κάτι πιο όμορφο; Το τέλειο ήταν πάντοτε τρομαχτικό, απειλητικό, σαν ένα ψυχρό αρπαχτικό που ήθελε να σε εξαλείψει γιατί απειλούσες το είναι του. Μη διστάζεις, αντιμετώπισέ το. Δεν είναι τίποτα πιο εύκολο από το να μαυρίσεις το λευκό.

Τρέσκοτος

Δεν αντέχουνε πολλοί να τρέχουνε σε ένα μόνιμο αγώνα δρόμου. Ακόμα λιγότεροι συνεχίζουν το κυνήγι μετά τη δύση του ηλίου. Τόσο λίγοι που χάνονται μέσα στο σκοτάδι. Ο δρόμος γίνεται όλο και πιο τραχύς, μέσα στη νύχτα όλα είναι πιο τρομαχτικά, πιο ακατανόητα, πιο απαιτητικά. Δεν βλέπεις τίποτα και τίποτα δε σε βλέπει. Μέσα σε αυτό το χάος όπου οι άνθρωποι είναι τόσο σπάνιοι δύσκολα συναντάς κάποιον. Δεν είναι , ξέρεις, όλοι προετοιμασμένοι να σε ακολουθήσουν στο σκοτάδι...δεν ξέρω πού πάω, σώσε με, ακολούθησέ με, πιάσε με και δείξε μου ότι δεν με κυνηγάει κάποιο κτήνος...δεν σε ξέρω, αλλά είσαι οπωσδήποτε κάτι καλύτερο από αυτό.