Εσύ εδώ κι αυτό εκεί

Έγκλειστος στα όριά σου φοβάσαι να χτυπήσεις στο κενό. Τι σε φοβίζει; Ο κόσμος είναι ατέλειωτος και πάντα είσαι στο εδώ. Δεν μπορείς να περιμένεις πάντα μια αυτόματη αλλαγή. Πέρα από το βράχο σου κρύβεται αυτό που σε μαγεύει, κι εσύ το αφήνεις εκεί. Κοντεύω λες, και κάθεσαι, κι ο χρόνος κυλά. Και κάποια μέρα εξαφανίζεται η ζωή που είχες ονειρευτεί και στη θέση της φυτρώνει ένα μεγάλο κύλο κομμάτι από γυαλί που προστίθεται στη γυάλα σου την τόσο εύθραστη μα παράλογα εμμονική. Δεν είσαι δέσμιος, μα ένα κουφάρι που τρέχει με αφέλεια σ'έναν ατέλειωτο αγώνα, κουρασμένος καθώς λες, τι ειρωνία, περιμένεις απ'τον κύκλο να σ'ενώσει με αυτό που σας συνδέει μια μικρή                                                                                       γραμμή.

Μισά που δεν έγιναν ποτέ ένα

Τόσοι άνθρωποι στον κόσμο κι εσύ ψάχνεις αυτόν που σ'αντικατοπτρίζει. Τόσοι άνθρωποι ίδιοι, τόσοι ταιριαστοί, τόσοι άνθρωποι υπέροχοι μα ποτέ κοντά σου. Τόσοι άνθρωποι που ποτέ δεν θα μπορέσεις να συναντήσεις, ν'ανταλλάξεις κουβέντες, να δεις πόσο πολύ τους μοιάζεις και πόση κατανόηση υπάρχει εκεί μέσα. Εκεί σε μια εικόνα, σε μια λέξη, σ'ένα φανταστικό κελί περιμένουν να τους βρεις κι εσύ κάθεσαι στην άκρη σου μουδιασμένος, μαλθακός.

Κανείς δεν σου βεβαιώνει πως υπάρχει μία Ρία όμως 'συ θα τη γευτείς, θα τη μάθεις, θα τη δεις. Κι 'όταν νιώσεις ένα πόνο, θα περάσει απ'το μυαλό σου πως ο κόπος είχε αξία, και ο Κύκλος... αμαθής.

Σ'ένα κόσμο πού'σαι μόνος μέσα σ'όλα τα μισά, κάποια μέρα θα ξυπνήσεις ' θα το βρείς;